Dag 8: Naar Bontoc

Van Banaue naar Bontoc zou onze reis heel voorspoedig moeten verlopen. Voor het grootste deel is de weg tussen deze twee steden volledig gecementeerd. Maar al gedurende enkele dagen vernemen we het nieuws dat een landslide het verkeer tussen deze twee steden verhindert. Met onze buscompany wordt overlegd om met een jeepney vanuit Banaue naar de slide toe te rijden, terwijl zij vanuit Bontoc aan de andere kant van de slide ons zullen opwachten. Wij hoeven dan alleen nog met onze bagage te voet langs de bergflank de oversteek te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Wanneer we Mount Polis gepasseerd zijn, Ifugao hebben verlaten en Mountain Province zijn binnengereden, staan bussen vóór de slide in file aan te schuiven. De kranen moeten voor de vierde opeenvolgende dag naar elkaar toe nog een dertigtal meter aarde en stenen ruimen, vooraleer tijdelijk te voet weer een doorgang mogelijk is. Maar eenmaal het puin tijdelijk geruimd, begeven de mensen zich onmiddellijk naar de andere kant. Ook wij bereiken zo onze bus die we op ons zagen staan wachten.
Een tiental kilometer vóór Bontoc slaan we af naar de Barangay Barlig. Alvorens naar het kerkpleintje trapsgewijs af te dalen, bezoeken we het lokale openbare hospitaal, waar op deze zondag geen patienten te bespeuren zijn. We hebben de lokale pastoor, Fr. Requino, niet kunnen bereiken, want in Barlig is geen signal voor mobiele telefoons. Niettemin werd hij over onze komst door het bisdom ingelicht en vergast hij ons met zijn parochieploeg op een warm middagmaal in de parochiezaal onder de kerk.
We denken verder te kunnen reizen naar Bontoc, maar we worden op onze weg voor een tweede keer opgehouden, nu door een wegenwerkenkraan die midden de weg met olieverlies niet meer in gang te krijgen is. Er is maar een iets mogelijk: op zijn Filippijns geduld hebben tot ze klaar zijn met de voorlopige herstellingswerken én daarenboven hopen dat de herstelling resultaat zal hebben. Een tiental studenten besluit daarop niet langer te wachten en verder te wandelen. Wanneer ze de motor aan de praat willen krijgen, spuit de olie opnieuw uit de graafmachine en zit er niets anders meer op dan proberen de machine aan de kant te duwen, wat dan ook snel gebeurt. We zijn content de reis verder te kunnen zetten en pikken de wandelaars op. De sfeer zit erin: tjoolilalola, tjoolilalee.
We nemen in het Lay Force Center van Teng-Ab onze intrek. Deze plaats geeft een prachtig uitzicht op de stad, maar we moeten vaststellen hoe de droogte in de Filippijnen hier toch zijn werk doet. De rivier is tot een grote beek herleid, de bergwanden staan roestig en bruin, rijstterrassen blijven gewoon onbewerkt omwille van watertekort. Brandjes (bewust of onbewust aangestoken?) vallen in het duister van de avond op de bergwanden onmiddellijk op.
De avond wordt na het avondmaal gevuld met een quiz tussen VHS, de Mayoyoa's, de Loosers, de Crazies, de Banana's en de Jolliebies. Quizmaster Jasper (dankjewel!) en "onafhankelijk" jurylid Professor Callewaert leiden alles in goede banen en roepen de Banana's tot winnaars uit. Het was opnieuw een fijne avond samen.